Rigor mortis

Buruşturduğum sayısız kağıtta adın agresif diyorlar şiirlerime, yalan hoşgörülüyüm hepsine, buruşturdum. derin bir sessizlik oldu kulaklarım çınlıyor tuttuğun prensip olsun mu dedi dilenci? duyamadım aklım başımda değil lakin gözlerin, aklımda ellerin, aklımda dizlerin, aklımda unuttum sanıp küçük bir "es" i  elime zifiri bir sessizlik tutuşturdun bile bile lades

her zaman aynı özveriyle dinlemez gece yanan sokak lambaları tatlı bir sis çöker ortalığa en kötü adamın bile tehlikesiz olduğu saatlerdir bir ben uyanık bir de Ay anlat anlatabiliyorsan şimdi derdini  duymaz, sağır. serin esen rüzgarlarda sual çok hırkamın ceplerini karıştırır dururum bir avuç cevap için

serin bir yaz akşamı sokak lambasıyla aydınlanan yollar evim gibi sanki bir şiir duyuyorum içimde bir yerlerde seni çağrıştırıyor şırıldayan kavak sesi köpekler çeteleşmiş bölgeyi kolaçan ediyorlar yok sayıyor muhitte açık tek esnaf olan fırıncı beni selam çakıyorum ben de yıldızlara, almazlarsa kendileri bilir tabii bir sevişmek hatırlıyorum yine bu saatlerde eski tarihte başka bir şehirde bir sevişmek hatırlıyorum gürültüsüz bir bebeğin uyuması gibi, bir kedi mırıltısı gibi bir sevişmek hatırlıyorum başka mevsimde belki kar belki yağmur ama yaz değil bir sevişmek hatırlıyorum, yıldızlar bile şahit değil serin bir yaz akşamı yürüyorum sokak lambasıyla aydınlanan yollarda zaman zaman bir sevişmek zaman zaman bir şiir hatırlıyorum selam çakıyorum olana bitene, bir de yıldızlara almazlarsa kendileri bilir tabii.