Rigor mortis

Serin bir nisan gecesinde Rüzgar tarafından bölünüyordu sözleri Balkonda oturan meraklı yaşlılardan başka Bir tek Ay izliyordu bizi Ve çiğnediğimiz tek yasak değildi Karantina gecesi maskesiz dolaşmak Bana ne zaman bir titreme gelse bu mevsimde Bilirim ki başım belada

Kamil sen çocuk yüzlü adamsın Terlemiş bak süt kokan bıyıkların Hala geceleri dondurma sayıklarsın Çizdireceksin sonunda kestaneyi Senin çok akıllı olman lazım

nefes borcum mu var, içimde bir canavar gibi yükselen bu caniye? yüreğimden fırlayıp uzatmış kolunu boğazıma kadar, sıkıyor düşmanını boğazlarcasına  belli ki öldürecek beni sonunda hem de beni, benim kollarımla söz geçiremiyorum ve ben açmamak dileğiyle kapadığım bu gözlerimi açarken her sabah içimdeki bu caniden özür diliyorum.