Rigor mortis

bizi hep bu kabalıklar bitirdi günaydın dememek, kapıyı tutmamak bitirdi el şakaları, terslemek bitirdi hırsla yer kapma çabası toplu taşımada, yüksek sesle konuşmalar bitirdi kronik sinirlilik hali, saçma sapan egolar bitirdi yoksulluğumuz, mesai saatleri bitirdi cinayetler, kapkaçlar bitirdi dinlediğimiz ekonomi haberleri, sansürlenmiş basın bitirdi yolsuzluklara pirim, makam hırsı bitirdi bizi biz, yozlaşmış kültürümüz bitirdi ayrıca dibimizi sıyırıyor şimdi siyasal islam ne diyelim? "afiyet olsun".

Bilgi, gücü Güç, yoğunluğu Yoğunluk, önceliklendirme zorunluluğunu Önceliklendirme zorunluluğu, siktir etme özgürlüğünü Siktir etme özgürlüğü ise  neredeyse geri kalan her şeyi getirir Ama her şey o kadar zor ki…

Tek bir kelime olabilir Huzurla huzursuzluk arasındaki çizgi Söyleme Tek bir yumruk olabilir Barışla savaş arasındaki çizgi Atma Ama yavşak sinsice kuruyorsa pusu Helaldir ana avrat sövmek Ve yapışıp boğazına sökmek ciğerini Söv, sök

Ay hilal, Ihlamurlar çiçekte, Şortum keten, Çıkmışım sahile, salınıyorum Huzurluyum, bir espri geliyor aklıma Kendi kendime gülümsüyorum

 Yosun kokusu ve sahile çekilmiş dalyan direği Sahilde yaşayan çocuklara hiçbir şey hatırlatmaz Ama bana hatırlatır.

Yazabilir mi insan Aynı sokaklara farklı hatıralar? Düşünür dururum ne zamandır… Neden benim hatıralarım hep salt okunur?

Doldukça kafamın içi Tenhalaştı hep üstü Oysa anneme kalsa Hep mevsim değişikliğinden

Bak yine gelmiş nisan Biliyordum  Ama farkında değildim bu sefer

“Gayret” miş sihirli kelime, Hep iyi bi şeymiş gibi anlatılır. Meğer gayretsizlikmiş en büyük erdem Ben çok geç anladım

pacman gibi yiyoruz gunleri. ilerledikce puan da kazanmiyoruz ustelik nasil anlayacagim kacinci bolumde oldugumu, var mi bilen? saclarimdaki beyazlari mi, yoksa dokulen telleri mi saymaliyim?

Döngü içindeyiz sadece Bir ileri iki geri Dört ileri üç geri