Rigor mortis

pencereli odaların koridora açılan camlı kapılarını siyah poşetlerle kapladım ışık girmesin koridorlarıma durumdan şikayetçi birkaç iyimser posterim isyan etti karanlığa halı altına atmakla tehdit ettim bugün iyimserliklerimi yüksek beklentilere vilada çektim  kurusun diye de pencere falan açmadım amaç sonuç cümlelerini bazanın altına attım bugün göz önünde durmasın planlarım, can sıkıyor nedenlerle uğraşacak hal kalmadı tabii bunca işten sonra oturdum bir kitap yaktım ben de cümlelerini üflüyorum koridorumun karanlığına mütevazi olamıcam,  bugün apartmanın en iyi sakini benim.

Kızgınım, üstelik başım dönüyor göğsümden sol koluma doğru koşuyorsun çenem gözlerine kilit bir keder boşalıyor alnımdan, tuzlu dil altımı getir Müzeyyen izmaritler açıyor akşam karanlığında hastane önlerinde içerde yatan yakınlarımıza inat dudaklarımdan ciğerime doluyorsun küllük getir Müzeyyen sararmışsın bak rengin solmuş öpmedim mi yoksa bu sabah seni? güzel bir şiir okuyayım sen seversin dinlen biraz, uzan şöyle Müzeyyen

uzun bacakların geceyle yarışıyor gözlerin ayın karanlık yüzü medcezirin sarsıyor gönlümü şimdiden başlasam dizlerinden öpmeye sabaha karşı şikayet alır mıyız martılardan?