Rigor mortis

Yaşam doluydu gözleri Utangaç ellerini nereye koyacağını bilemez Çabuk heyecanlanırdı Ve öfkesinin altında büyük bir şefkat vardı Ne şiir, ne şarkı Ne yağmur, ne rüzgar Hepsi gider, o kalırdı Ben de onda kaldım Zaman durdu Biz durduk Eee?

çok uzaklarda bir yerlerde bir kalp atıyor duyuyorum kaçıp gitmek istiyorum bırakıp her şeyi bir küfür gibi kaçamak bir bakış duymazdan geliş gibi gitmek istiyorum oysa masamdayım işte ağırlaşmış kafam alnımı tokatlıyorum kalp, bir fısıltı gibi kulaklarımda çağırıyor ben alnımı tokatlıyorum

yazamıyorum artık bari okuyayım dedim, neden ağlattı beni içinde "yaşam" geçen bir şiir?

Beynimin acıdığını hissettim bugün Uyuştu göz çukurlarım Halsiz düştüm. Hevesim ölmüş meğer Sonradan anladım