Rigor mortis

Hume ve Nietzsche'nin insanların tanrıya neden inandığı üzerine akıl yürütmelerinden nasıl birbirlerinin tamamlayıcıları olduğu hakkında kendi düşüncelerimi ve Prof. Dr. Örsan K. Öymen'in bir konferansından çıkardığım notları sizlerle paylaşmak istedim. Öncelikle David Hume'dan başlayacak olursak 18. yüzyılda yaşamış İskoçyalı bir filozoftur. İnsanın anlama yetisi üzerine çalışmıştır ve insan zihninin algısını iki temel kategoride inceler. Bunlar;  İzlenimler Düşünceler İzlenimler duygu ve duyuların birleşiminden ortaya çıkar. Düşünceler ise yalnızca izlenimlerle mümkün olmaktadır. Yani izlenim yoksa düşüncede olamaz. Akıl yürütme konusuna geldiğimizde ise burada da iki temel zeminden bahsedilir. 1)Apriori: Matematiksel çözümlemeleri içerir. (2+2=4, bir eşkenar üçgenin tüm kenarları eşittir vb. önermeler) Eğer bu tür matematiksel önermeleri değillersek zihnimiz bunu algılayamaz ve karmaşa çıkar. Yalnız bu apriori akıl yürütme olgusal değildir ve matematik ...

İnsanlar bir konuyu anlamak için onu öncelikle kategorilere ayırır ardından her bir kategoriyi isimlendirirler. Ben de hayatımda anlamlandıramadığım bir konuyu seçtim bu gün, "yalnızlık". Yalnızlığı yaşayabiliyoruz, düşünebiliyoruz hatta bazen istiyoruz ama ne kadar anlıyoruz? Çekilen her yalnızlık aynı mıdır? Bence değil. Yalnızlığı herkes hayatının belirli dönemlerinde çeker. Ancak her şeye felsefi yönüyle irdeleyerek ve nedenlerini sorgulayarak bakmak gerektiğini düşündüğümden yalnızlık konusu bana oldukça önemli gelir. Bana sorarsanız yalnızlık iki çeşittir. Seçilmiş yalnızlık Mecbur kalınmış yalnızlık Seçilmiş yalnızlık Bu yalnızlık çeşidi öyledir ki seni acıtmaz. Şarabından bir yudum alıp arkana yaslanırsın ve gözlerini kapatıp kendini çalan şarkının ezgilerine bırakırsın ya işte öyledir bu yalnızlık. Senindir. Sahiplenirsin. O da seni sahiplenir. Bencildir kimseyi seninle paylaşmak istemez. Liseli aşıklar gibi hayatı unutup birbirinize sarılırsınız ayrılmak ko...