Rigor mortis

sabah erken kalkacağı için sevişmeyi kısa kesip alarm kuran insanlar var yarına acı acı çalan bir alarmla gün daha doğmadan uyanıyorlar kabusa kahvaltı da kahvaltı olsa metro istasyonundan pohaça sevmiyorum metropolde yaşanan aşkı kalabalık metrobüslerde şiir yazmak zor bir kadına dört nala koşuyorum beton harme binaların arasında gri merdivenlere aşkı çiziyorum şiir boyasıyla Martin Luther özentisiyim uzun bir bildiri astım mahalle muhtarlığının kapısına “alarmları kapatın, tutkulu sevişin, güzel kahvaltı edin”

krizden olsa gerek sularım bomboş kalmadı limanlarımda hiç gemi sevgilim durgunum, ıssızım ve bu hiç havalı değil allah sevdiğine kavuştursun diyen dilenciye verdim elde avuçta ne varsa amerikan kültürüne entegre olmuş türk gençliği doların hızla yükselmesiyle birlikte derin şokta prim yapamıyor artık herkes kısa paça pantalonla kampüste hiç ses yok millet final sınavlarının telaşında bense boş boş geziniyorum semtimin sokaklarında alt ligde olduğu için yayınlamıyorlar tuttuğum takımın maçını televizyonda tatlı bir heyecan duyar ya insan göğsünün altında kronik bir hastalık gibi kapıldım bu heyecana bekliyorum neyi beklediğimi bilmeden gelsene birlikte bekleyelim üst lige çıkarız belki?

sıcak bir yaz günü karmakarışık duygularım için bir tas su bıraktım kapının önüne benim kadar düşünen var mı acaba kimsesiz sokağa atılmış düşünceleri üstü başı eskimiş hatıralarıma yemek ısmarlıyorum sadaka dağıtıyorum eksilere vicdan rahatlatmanın kolayı.. uzayan saçlarımı kestirmeye üşenip her gün enseme değmelerine kin tutuyorum sorumluluklar yüklenip sonra boşveriyorum böyle böyle geçecek hayat diyip kendimi mi kandırıyorum? bilmiyorum bazen hiçbir şey bilmediğimi düşünüyorum bazen kendimi, plastik sebze çekmecesi içinde filizlenmiş soğan gibi hissediyorum umutsuzlukların içinde yeşermeyen bilmez bunu umutların içinde umutsuz yaşadığım da olmuyor değil aynı cümlede ikiden fazla olumsuzluk eki varsa ekleri sadeleştirerek okuyorum hayatı karmaşıklaştırmayı çok iyi becerdiğim kadar geri kalan her şeyi sadeleştirmenin de ustasıyım yine de kendini övenlerden nefret ediyorum içinizden yapın, diyorum içimden üşütmekten çok korkuyorum ev içinde hırkasız gezmem hızlı hızlı soluyup yavaş...

alnımda oluşan her bir çizgiye isim verdim adları bende kalsın, artıyorlar gün geçtikçe tecrübe diyor büyüklerimiz kendi alınlarındakilere ben diyemem öğretici değil bendekiler başı boş çıkmaz sokaklarım bol haritasını çizemem kaybolduğum, düşüp kalktığım, zaman zaman koştuğum, zaman zaman volta attığım yollar arkamdan su döken oldu çokça benle yürümeye kalkanlar erken yoruldu büyük adımlarımdan şikayetçi yoldaşlar. nefes nefese kalan insanlara saygım var koşuyorsa biri çekilirim önünden ayaklarının yönü ters olsa da benimkilerden bir bildiği vardır diyerekten lakin dönmedim ben de hiç yolumdan döndürmek isteyeni de sevmem bir rota var mı bilmem alın yazısı dedilen. gelişine gidiyorum alnımdaki çizgilerin üzerinden ya ne yapsaydım? durup beklemekten iyidir.

sarhoşum, hem de çok, hiç bilmediğin kadar sarhoşum, ezbere bildiğim şiirleri unutacak kadar sızıp kalıyorum taksimde yahut beşiktaşta rüyalarıma giriyor yüzünün silüeti ters ışık alma sevgilim. sarhoşum yalan yok, çok içtim sarhoşum elim karnımda kusabilirim öp bir kere ne olursun bak kokun geliyor burnuma sarhoşum, karnım acıkıyor durduk yere sarhoşum, uyursam susarım bilirim su ver bana yüzdüğün nehirleri içesim var tehlikeliyim anlayamazsın sarhoşum, bağırsam sesim çıkmaz sarhoşum, yapamayacağım şey yok ruhen ama yapamam bilirim gaza getir beni babandan isterim elimde bir buket çiçek genelev kapısında beklerim yüzsüzüm tükürme artık yağmur sanabilirm sarhoşum, koluma gir ilgiye ihtiyacım var sarhoşum, yüzüme su çarp açılayım biraz ortalık çok fena yalnız bırakma beni sarhoşum işte sarhoş birazcık anla beni.

saçma sapan şeyler söylüyorsun yokluğunun damlayan yaşları gözümde üstelik umursamaz kahkahalarım eşliğinde neden? söylesene neden bu kadar yanlışın üzerine bir de yargılanmaktan korkuyorsun öyle bir dünya yok haberin olsun, adalet falan hak getire vicdanından korkmuyor musun? günahkarlığımı kabul ettim ben şahit olup büyük bir aşka inkar ettim olup biteni lakin itirafımdır bilirim çarpar bak birileri orada burada kirletme kendini bir kez olsun göğe bak eminim ki maviliği sana bir şeyler hatırlatacak