Rigor mortis

Teneffüsü gavur etmeyelim Oktay! Gel hayatımızı mundar edelim, Şiir yazmayarak her yarım saatte bir.

Ateşe yürüyorum bile bile Bir çirkefle ömre Suikasttir bu süreç

Kısa diyorlar şiirlerime, Ne münasebet! Anlamak isteyene bir kelime de kafi Şiir bu be şiir, salata mı sandınız?

Son kurşunumdu, ben de sıktım Kendime sıkmışım. Öyle bi yol ki bu Artık dönüşü de yok Sağıra dert anlatmak gibi, Yaşanacak bi’ ömür

Savunma mekanizması diyor terapistim, Anlattıklarıma. Oysa savunamadıklarımı anlatmamışmıydım sana? Şu bilimi önce yapıyoruz Sonra tarafından dolandırılıyoruz Olmaz ama böyle

Mavi bi arabam var, Ve buz grisi duvarlı bi’ evim Tuzla’da yaşar  Üsküdar’da çalışırım Yar nankör, Palazlandı mı azcık, Ardı arşta Dost desen vefa bilmez Yol desen uzun Terapist sanki duvar, Ne söylesem bana sekiyor Tuzla belediyesi chp’li artık ama Geceleri hala bok kokuyor Şeytan çok geveze, sürekli konuşuyor Neymiş efendim “değiştirecekmişmişim” “Daha iyisi mi yokmuşmuş” “Bi kere soğudun mu artık dönülmezmişmiş” “Ya” diyorum şeytan, “ben arabamdan memnunum!” “Yok abi onu kastetmedim” diyor Hay allah iyiliğini versin senin, Kim bilir neyi kastettin

Tepelerin ardından batmaz güneş bulunduğum yerde, Belki birkaç yelkenli. Belli belirsiz bir ufkun ardından düşer yarınına Artık gitmek istemediğim uzak diyarların. Yine de koşsam güneşe doğru, Yetişir miyim geleceğine hayatımın? Ama ne bulacağım belli artık Başladığım yerde bulup soluğu Sayısını sayacağım kalan yazımın Bu kaçıncı güneş batan, bilmiyorum Ama biliyorum, yarın yine doğacak Şaşırmamaya başladığım her yeni gün, Dünden daha rahat olacak Şimdiden koynundayım sanki huzrun Dünler hep unutulacak Kafiyeli şiir mi olur lan…

açtım gözlerimi, ferizli daha da açtım gözlerimi, şirinevler yaşadım ilk büyük hayal kırıklığı, çayırova rahat bir nefes aldım derken, tuzla gördüm neymiş yokuş, kayışdağı anladım neymiş hayat, çeliktepe tanıdım kimim ben, dublin döndüm en başa, ferizli kurdum kendi küçük cennetimi, tuzla boşver... yine en iyisi tuzla.

Dökülen teli elimde kalır saçımın Ovuştururum gözlerimi, yokmuş gibi kapağı Rabbim yine mi sabah? Hep gecede kalsak ya! Loş ışık altında Şiir söylesek Yarı sarhoş Ve ihtimali dahilinde hep Rastgele bi öpücüğün, Yokmuş gibi sabahı Rabbim yine mi cefa?

Ölüme 1 yıl daha yakın Gençliğime 1 yıl daha uzak Anar mı beni dersiniz Kuşlar? Baharın gelişine bahane Cik cik cikleyerek? Öldüğümde, Doğduğumda olduğu gibi?

Das diyor kapital Simith diyor bırakınız Martı diyor atınız Arap değilse. Gel diyor, kon diyor Muahalifsen gir diyor Herkes gibi sen de  Silivride Hapse. Yap diyor et diyor Önce göğe el aç diyor Şeyh gibi sakal bırak Hiç değilse

Yani aslında Değişir şartlar Uçar ağır bir taş Ve hızla düşer tüy Ayak değişime uydurabilecek misin? Ya da neyseher

toplanın ey insanlar hepiniz bir yere ki benzin döküp yakayım ya da siktirin gidin uzak bir yerlere  ki rahat bir nefes alayım

Göz yaşartan sakızlarım Ağızda patlayan şekerlerim Renk renk tasolarım Ve futbolcu kartlarım vardı Sahi neredeler onlar? Hiç hatırlamıyorum. Soruyorum anneme, 29 yıldır hep aynı cevap.

“Bilmiyorum” la bitiyor tüm cümlelerimin sonu “Nasılsın?” Diyor çocuk “İyiyim ama hep iyi olmak da iyi midir, bilmiyorum” Yaşamak konusu açılıyor bir anda “İyidir yaşamak ama nasıl yaşanacak koca ömür, bilmiyorum” Ölüm falan denilirse “Huzuruna bağlı” diyorum, oh çekerek ölmek gibisi var mj? “İyi de ölüm ölümdür, yok oluş sonuçta” deniliyor “Tabi belki de öyledir, bilemiyorum. Zor konular” diyorum Yani şiir dediğin, yazıp yazıp sildiğim bi şey benim Şiir mi ama gerçekten? Bilmiyorum

İyi ki önce uyanıyor Türkiye’de şairler, müezzinlerden Yoksa hangi güç kaldıracaktı beni Sabahın 6’sında? Şair diyorlar bana Öyle miyim diye test ettim şiirlerimi, Senin dudaklarında Belki 5 vakit değil ama Okunuyor mısralarım, biliyorum Cumadaaaan cumaya Tanrı yer mi bunları be?

Meymenetsize mey, Bize rakı Bir atom, bir güler yüz Ortaya da büyük bir selam alalım Pahalı canım pahalı, biliyoruz Hesabı paylaşacağız