Gereksiz kafiye
Tepelerin ardından batmaz güneş bulunduğum yerde,
Belki birkaç yelkenli.
Belli belirsiz bir ufkun ardından düşer yarınına
Artık gitmek istemediğim uzak diyarların.
Yine de koşsam güneşe doğru,
Yetişir miyim geleceğine hayatımın?
Ama ne bulacağım belli artık
Başladığım yerde bulup soluğu
Sayısını sayacağım kalan yazımın
Bu kaçıncı güneş batan, bilmiyorum
Ama biliyorum, yarın yine doğacak
Şaşırmamaya başladığım her yeni gün,
Dünden daha rahat olacak
Şimdiden koynundayım sanki huzrun
Dünler hep unutulacak
Kafiyeli şiir mi olur lan…