İstanbul'da
Bulutların yoğun olduğu bir şehir varmış
apartmanlar birbirine çok yakın
ve sabahları üst kattakiler
halılarını balkonlarından çırparlarmış
kesilmiş yağ tenekelerinin içini doldurup toprakla
çiçek saksısı olarak kullanırlarmış
gri temalı hayatlar gelip istemeye istemeye bir araya
mavi gökyüzünden uzak, ağlaşırlarmış
aşağıda oturanlar
balkondan sirkelenen halıların öcünü
kışın yaktıkları sobalarının bacasından çıkan zehirle alırlarmış
kimse cam açamaz evini havalandıramazmış
yazılı olmamasına rağmen çok keskin yasaklar varmış
iki farklı kişinin aynı zamanda pencereden bakması sakıncalıymış
gri gökyüzüne bile hasret herkes ama farkına varmazmış
Orhan Veli'yi bilmezler ama dizelerini yaşarlarmış
selamlaşmak nadiren "selamın aleyküm"
"iyi günler" dilemek hak getireymiş
melankolik yaşamak böyle bir yerde
kişisel tercih değilmiş
