topal Ulviye, amcam, ben, sen ve kargalar
kafamın içinde kelimeler dönüp duruyor
yakalayıp kirpiklerimle
akıtıyorum yanaklarıma
ağzımdan dökülüyor
kurduğun o son birkaç cümle
eski dostlardan bir kaçını hatırlıyorum
ve birlikte içtiğimiz o tenha kafeyi..
vay be
ne çok Ataol Behramoğlu okurdum o zamanlar
amcam balta, ben sapı
topal Ulviye desen artık emekli ikramiyesi kuyruğunda,
tam gülesimiz gelecek pırr.... sekiz on karga