Tut ellerimi
Hayatıma dokunduğun yerlerim acıyor
bir vapurda
khalkedonun bir sokağında
yahut beşiktaşta bir bistroda
acıyor hayatım
nakış nakış içime işlemişsin bakışlarını
dikiş tutmuyor yüzümde artık tebessüm
yeni bir halı serdim odama
bastığım her yer dik yamaç
serdiğim halı uçmuyor
bastığım yerler acıyor
tut ellerimi
bir kereden bir şey olmaz diyerek
kötü bir alışkanlık gibi
zerk et ciğerime nefesini
ihtiyacım var yangınlarına
sırat köprüsü gibi uzanmış saçlarından düşüyorum
sonsuz bir uçurumdan atlıyorum sanki
tut ellerimi
