f(x)

sulu sepken bir huzursuzluk vururken pencereme

hırçın rüzgarın sesini dinlemeye koyuldum

ne garip,

hatırımda değil

belki bir belki iki yıl önce

başka şehirde,başka bir evde

yine penceremden bakarken başka bir ayda

şiir düşünmüştüm yine

yine sevdalıydı başım

aklım duman

yine hastaydım üstelik

bir kırgınlık, halsizliktir gidiyor

lakin farklı bir şiirdir şimdi yazdığım

her birimize bir fonksiyon tanımlamış,

sen de yaradan 

ben bi' şey demeyeyim

hayat denilen bu hapis

ha babam doldurur zamanı içimize

sen korkuluğuna ekmek kırıntısı dökersin sabah kuşlar yesin diye

ben küfrederim her sabah

bugün de ölmedim diye

ne olacak bu işini sonu bilmem