Zamanla

zaman damlıyor gözlerimden yanaklarıma
ağır ağır
her damlada biraz daha kırışıyor yüzüm
bir kaç tel daha kopuyor saçımdan
daha az şaşırarak olan bitene
yaşlandığımı hissediyorum bu genç yaşımda
ağır aksak yürüyor
oturduğum yerden kalkarken tutunuyorum
kaslardan değil bu güçsüzlük
rutubet işlemiş ruhuma,
zamanla.
hiçbir öpücük kurtaramaz boyası akmış duvarlarımı
hiçbir ses çınlatamaz artık kulaklarımı
peçeteye yazıyorum formüllerimi
Sorular rutubetli duvarlarımda
çöz çözebilirsen hadi,
zamanla.