Sen, ben ve titanik

sevgilim, sahi nasıl battı ama titanik?
çarptığı buz dağından sonra,
korku dolu çığlıklarla ağır ağır.
izlediğimiz filmlere benzemez gerçek hayat
çalmaz her müzisyen batan gemide
öleceğini bilen bir çalışan,
can yeleği uzatmaz üst sınıf bir yolcuya
kolay kolay aşık olmaz
eğer çok zenginse bir kadın, fakir bir adama
sevgilim sahi nasıl battı ama titanik?
sen ve ben de olabilirdik belki o gemide
üstelik kaldırıp tüm statüyü, aynı sosyal sınıf içinde
karşılaşır gibi ilk defa sanki Taksim’de
buluşup o geniş güvertede
batmadan önceki son on-on beş dakika içinde
hiç öpmemişim gibi seni
hiç sarılmamışım gibi kollarına
hiç duymamışım gibi sesini
hiç koklamamışım gibi saçlarını
bata-çıka derin hayallere
ölümle dans ederdik belki birlikte
buz gibi suda, bir gece yarısı