Pencerem ve fesleğen (2)
Hayat güzelleşiyor dostlar. Acaba hiç tanımadığım komşularım mı okuyor yazılarımı, bilmiyorum ama karşı apartmandan, muhtemelen o farkında bile değil, büyük bir jest geldi diyebilirim. Çim adam koymuş penceresine. İsmi hazır, Nehir. Şimdi bir Deniz'im bir de Nehir'im var manzaramda. Ben de bir çilek almaya karar verdim, ismi var elbet ama bana kalsın. Tatlı olan hiçbir şeyi sevmesem de çileğin yeri ayrı artık bende. Zihnimden hatıralar büyüteceğim o çilekte. Bana ait, sadık kalan ve yalansız hatıraları besleyip meyvesini kuşlara yedireceğim bir çilek. Kuşların her kanat çırpışında penceremden pek göremediğim gökyüzüne uçacak hatıralarım. Uçsun.
Değişir hayat, kalamaz hiçbir şey olduğu gibi bilirim. Bu günler de geçecek. Verilen karşılıksız kıymet ve sevgiler karışacak rüzgara, toprağa, suya. Ve nihayet eksilecek hatıralar da. Üzerime, yastığıma, odama ve aklıma sinmiş kokusu gidecek. Tadı kuşlarda, yüzü gökyüzünde kalacak.