Müzeyyen'e (1)

Sanat gibi kadındın be Müzeyyen, kaliteli bir müzik duygu dolu bir şiirdin

Müzeyyen sen çok haksızlık ettin bana Müzeyyen. Ben zaten çok konuşmazdım bilirsin, sen de hep susup masayı izlerdin, sigara içip susardın sadece. Ara ara karşılıklı göz göze gelir gülümserdik. Sadece sen istediğin zaman göz göze gelirdik çünkü ben hazır asker beklerdim gözlerinde. Müzeyyen sen çok haksızlık ettin bana. Ellerine ve ses tonuna güvendim de şu ağzından çıkan kelimelere bir türlü güvenememiştim en başından beri zaten. Sen hep temkinliydin ben seni tavşana benzetirdim bu yüzden. Nedenini anlayamazdım bu ürkekliğinin meğer yalanmış söylediklerin de artık içinden vicdan mı yaptın ne yaptın bilmiyorum bu yüzden temkinliymişsin.. sonradan düşününce anladım. Neyse şimdi yoksun. Bazı bazı rüyalarıma giriyorsun, ne zaman akşamüstü olsa düşünürüm seyrek saçlarını. Hani bir elmas gibi veya çok değerli bir eşya gibi saklardım ya seni kalbimin en derinliklerinde.. söylemeye gerek yok hissetmişsindir zaten. Bu yüzden olacak ki sen gidince benim polisi arayasım geldi Müzeyyen, gazeteye "sevdiğimi kaybettim bulana ödül" ya da "kayıp sevda, hükümsüzdür" ilanı vermeyi düşündüm. Bir kaç arkadaşa söyledim bu fikirleri saçmalıyormuşum, iyi değilmişim çık temiz hava al dediler sonra da sigara ikram ettiler bana. Onların da kafası karışık.Tamam kabul ediyorum ben de normal değildim, kavanoza koymak istedim seni. Çantamda daha rahat taşırım sandım böylece. Sana da bu fikri açmıştım belki hatırlarsın. Hani küçük çocuklar eve misafir gelince oyuncaklarını dökerler ya ortaya gelen misafire göstermek için, işte ben de öyle kavonozumu gösterecektim insanlara. Çocuk gibiydim o sıralar Müzeyyen bildiğin gibi değil. Amaaan neyse geçti gitti işte. Şimdi de şiir yazıp müzik dinliyorum, senden pek bir farkları yok bunların. Sanat gibi kadındın be Müzeyyen, kaliteli bir müzik duygu dolu bir şiirdin Müzeyyen. Diğer hödükler senin farkında değiller, sen aldırma onlara. Seni, sana öve öve bitiremezdim biliyorsun, alışkanlık oldu sonra bu bende sen gidince övecek insan da bulamadım bir boşluğa düştüm Müzeyyen, yokluğundan çok bu koymuştu bana o zamanlar. İyiydin hoştun ama başta da söylediğim gibi haksızlık ettin bana canım sen.. şimdilerde dost meclislerinde anıyorum bazen seni pek haz etmiyor arkadaşlarım, seni fazla abarttığımı düşünüyorlar. “E iyilik hoşluk bakan gözdedir zaten” diyorum, gülüyorlar bana.  İlahi aşka falan dönüşsen de iki rekat namaz kılıp imana gelsem diyorum Müzeyyen, fena mı olur? Neyse sağlıcakla kal, git başka kalemlerde şiir ol, başka dudaklarda şarkı ol olur mu? Ben hem dinler hem okurum seni Müzeyyen. Böyle böyle yaşayıp gidelim işte, anlaştık mı?